Voormalig topambtenaar Hans Siepel kent de Haagse bestuurscultuur als zijn broekzak. In de jaren tachtig was hij woordvoerder van GroenLinks. In dit artikel geeft hij zijn visie op de combinatie GroenLinks en PvdA, de ontwikkeling van de linkse politiek en de wedergeboorte van de Duitse Democratische Republiek.
Inleiding
Mijn eerste kennismaking met de politiek gaat terug tot de jaren tachtig. Net afgestudeerd als politicoloog werd ik bij de toenmalige Politieke Partij Radicalen (PPR) Tweede Kamerfractie aangenomen. Eerst als fractiemedewerker, na een paar maanden werd ik voorlichter. Het begin van een kleine dertigjarig verblijf in Haagse politiek-bestuurlijke kringen.
De eerste politici die ik in levenden lijve ontmoette, waren Ria Beckers en Peter Lankhorst. Ik ben dankbaar dat Ria Beckers mijn gids in de politieke arena is geweest. Ze was een oprechte vrouw met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Wars van politieke spelletjes. Slechts geïnteresseerd in de inhoud van politiek bedrijven.
Decimering
Het was de tijd dat het met linkse politiek niet erg vlotte. Zeker na de – ook voor de PPR – teleurstellende verkiezingen in 1986, waar de PPR maar net haar twee zetels behield. Deze verkiezingen waren voor de andere kleine linkse partijen uitgelopen op een slagveld. Zo haalde de Communistische Partij Nederland (CPN) onder leiding van Ina Brouwer – ja, inderdaad dezelfde Ina die zich gemeld heeft voor de gezamenlijke kandidatenlijst van GroenLinks en PvdA – geen enkele zetel. Hetzelfde overkwam de Evangelische Volkspartij (EVP). De Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) hield met moeite één zetel over. Met Andrée van Es als Kamerlid.
De toekomstverwachtingen waren somber. De krachten bundelen was het enige wat er op zat om politiek te overleven. Dat ging overigens niet vanzelf. Niet iedereen stond te springen bij het idee van samengaan. Met argumenten die we ook nu bij het voorgenomen politieke huwelijk tussen GroenLinks en PvdA horen. Verlies aan eigen identiteit. Politiek ideologische stromingen die teveel van elkaar verschillen.
Daar tegenover klonken geluiden die we eveneens nu noteren. Samen staan we sterker en kunnen we een machtsblok vormen. Om mee te regeren en politieke machtsknoppen te bedienen. Wie goed – en met regelmaat – naar Jesse Klaver luistert, weet dat ‘macht’ en ‘de grootste’ zijn meest geliefde politieke woordjes zijn. Een politiek wijs mens weet dan dat het oppassen is. Strevers naar macht gaan, zo leert de geschiedenis en de Haagse bestuurscultuur, over politieke lijken en hebben niets met het thema ‘medemenselijkheid’.
Socialistische utopie en collectivistische realiteit
Terugkijkend op die tijd was dat thema dé reden waarom vele kiezers niets meer moesten weten van het linkspolitieke (utopische) gedachtengoed. Kiezers kregen door dat de politieke praktijk van het socialisme en communisme in menig Oostblokland nu niet bepaald tot een socialistische heilstaat of communistisch arbeidersparadijs had geleid. Integendeel. Collectieve onderdrukking, stuitende censuur, misdaden tegen de menselijkheid en het totale gebrek aan individuele vrijheid en ruimte om het leven naar eigen inzichten in te richten, openden vele kiezers de electorale ogen.
Het groeiende maatschappelijk verzet in menig Oostblokland, waar burgers snakten naar vrijheid en schoon genoeg hadden van een dicterende en alles controlerende overheid, dwong de politieke idealen van de samenstellende delen van GroenLinks in het defensief.
Ook het pacifisme als politiek idee sneuvelde. Voor de jeugdige lezers, het pacifisme is een diepgewortelde overtuiging dat geweld – en zeker oorlogsgeweld – nooit dé oplossing is om conflicten te beslechten. In het NOS-journaal, waar verslag werd gedaan van de Indië-herdenking, was dat de veel en meest gehoorde opmerking van de overlevenden: oorlog maakt alleen maar slachtoffers en lost niets op.
Flauwekul, zo weten ze inmiddels zeker bij GroenLinks en PvdA. GroenLinks heeft het pacifisme bij het politiek oud vuil gedeponeerd. Ook Tom van der Lee, die zijn carrière ooit begon bij GroenLinks als dienstweigeraar, is om – en slaat nu met kracht en groot enthousiasme de oorlogstrom. Tijden veranderen.
Omkering van normen en waarden
Terugkijken op deze inspiratiebron van GroenLinks noemt Klaver dat nu een hele grote vergissing. Net als op de keuze van de toenmalige fractie om stevig te bezuinigen op het defensieapparaat. Het opgeheven Klavervingertje vertelt Ria Beckers en de haren nu dat zij het helemaal fout hadden. Nu is GroenLinks voor een forse verhoging van het defensiebudget en steunt zij met volle overtuiging de Oekraïne-oorlog en voor een Derde Wereldoorlog loopt zij niet weg. En als het moet met nucleaire bommen en granaten. Kan ze werkelijk niets schelen.
De dodenteller in Oekraïne staat nu al op een half miljoen dode en gewonden militairen op het slagveld. Het GroenLinkse/PvdA-korps klapt bij deze aantallen de handjes stuk van oorlogsplezier.
Oud-GroenLinks Kamerlid Leoni Sipkes zal deze oorlogsretoriek met verbijstering aanhoren. Ik weet nog goed hoe de GroenLinks-fractie indertijd tegen de eerste Irakoorlog was. Met volle overtuiging. Het kwam de fractie, en Leonie Sipkes en Ria Beckers in het bijzonder, op grote politieke verwijten te staan. Anti-Amerikanisme werd GroenLinks verweten. Het toenmalig Kamerlid van het CDA, Hans Gualthérie van Weezel, noemde het zelfs landverraad. Hij vergeleek GroenLinks met de NSB. Hoe ironisch toch. Hetzelfde verwijt van GroenLinks nu jegens de politieke partijen, zoals Forum voor Democratie (FVD), die zich tegen de Oekraïne-oorlog keren.
Individuele vrijheid
Terug naar de begindagen van GroenLinks. Met dat Oost-Europese burgers smachten naar vrijheid om hun eigen leven te leven zonder dictaten van overheid en politiek, werd in fractiekringen de behoefte gevoeld om deze vrijheidsbeweging beter te leren kennen. Wat bewoog bewoners van het arbeidsparadijs om de straten op te gaan?
Het kwam tot een werkbezoek aan Oost-Berlijn van Andrée van Es. Ik reisde met haar mee. We schrijven september 1988. De muur moest nog vallen. Het werd – in elk geval voor mij – een indrukwekkend bezoek. In de vele gesprekken, met vooral jeugdige en moedige burgers, raakte ik diep onder de indruk. Vooral over hoe het dagelijks leven in een totalitaire socialistische heilstaat eruit zag. Hoe de individuele vrijheid met voeten werd getreden. Waar censuur het publieke debat dicteerde en critici te maken kregen met heuse ‘Berufsverboten’. Hoe het is, zoals dappere jonge mensen mij toen vertelden, om te leven met voortdurende angst dat iemand je verklikt. Dat je moest oppassen wat je wel en niet met vrienden en familie besprak. Waar burgemeesters en politieke leiders niet nalieten inwoners op te roepen te waken voor ‘subversieve’ elementen en burgers aanmoedigden om ‘foute’ burgers aan te geven. Waar het politieke wapen van de angst werd ingezet om burgers onder de duim te houden.
Vooral het totale disrespect voor de vrijheid van het individu dat elke dag weer werd geofferd op het politiek-ideologische altaar van het collectivisme, is mij bijgebleven. Want als iets het hart is van het politiek ideeëngoed van het socialisme en communisme, dan is het wel de minachting voor de individuele vrijheid en het individu. Om haar ‘verheven’ politieke idealen van een paradijs op aarde te realiseren, werd (en wordt) niet op een individueel mensenleven meer of minder gekeken. Het is het fundament waarop het hogere ideaal gerealiseerd wordt.
Niets geleerd
Ik kon mij toen – en miljoenen medelanders met mij – in de verste verte niet voorstellen dat ik ooit in een vergelijkbare samenleving terecht zou komen. En al helemaal niet dat de huidige nazaten van GroenLinks daarin voorop zouden lopen. Er de grootste pleitbezorgers van zouden zijn. En toch is het gebeurd en blijkt dat het collectivistisch DNA van het socialisme en communisme, met haar intrinsieke minachting voor critici en vrijheid van het individu, springlevend is bij het GroenLinks en de PvdA van nu. De coronafeiten van GroenLinks en PvdA-politici en bestuurders liegen niet.
De laatste dictator van Oost-Duistand, Erich Honecker, zou er met genoegen en grote instemming naar hebben gekeken. Hij zou de GroenLinkse burgemeester Femke Halsema gecomplimenteerd hebben met haar coronapleidooi om ‘angst in de samenleving te pompen’ om zo mensen te dwingen zich in haar straatje te schikken. Hij zou ook met PvdA-burgemeester Ahmed Aboutaleb bellen en hem een dikke pluim geven vanwege de manier waarop hij – weliswaar illegaal en in strijd met recht en fatsoen – burgers bespiedde om te controleren of zij zich wel aan de coronaregels hielden. GroenLinks’ coronawoordvoerder Lisa Westerveld zou een eremedaille van hem ontvangen vanwege haar oproep tot censuur en het belasteren van coronacritici. En natuurlijk zou Honeckers grootste compliment naar Jesse Klaver gaan, die in tal van TV-optredens andersdenkenden wegzette als ‘afvalligen’, ‘complotdenkers, ‘gif’’ en als een ‘gevaar’.
De Jesse Klaver ook die geen deug-ooglid optrok toen op de sociale platforms van YouTube en LinkedIn, gelijk in Oost-Duitsland, volop aan censuur werd en wordt gedaan. Mijn God, wat zou Honecker genoten hebben van de Jesse Klaver-scheldpartijen tegen ‘subversieve’ elementen, die de ware leer van de wetenschapsreligie betwisten. En dan natuurlijk niet te vergeten, het beste paard van stal, Attje Kuiken. Haar pleidooi voor een ‘Berufsverbot’ van kritische artsen door hun BIG-registratie af te pakken, zou haar ereburger van Oost-Duitsland hebben gemaakt.
Minachting voor de vrijheid
De minachting voor de vrijheid van het individu en het gemak waarmee de nazaten van de diverse politieke stromingen – van waaruit GroenLinks en haar PvdA-huwelijkskandidaat zijn voortgekomen – vrijheidsrechten in de prullenbak deponeren, censuur bepleiten, democratie afschaffen en zichzelf als superieuren gedragen, zit dit groen-linkse-wetenschapsreligieus deugvolk in de genen. Deze keer zien zij zich geroepen – net als hun ideologische voorvaderen – om voor te gaan in een grootste missie waartoe zij – zo menen zijzelf – geroepen en uitverkoren zijn. Deze keer wordt het geen arbeidersparadijs.
De ambities rijken veel verder: de planeet moet gered worden! In een eerder verschenen essay op de substack van de Nieuwe Wereld, Klimaat, Apocalyps en de maakbaarheidsgedachte, toon ik aan dat GroenLinks en de PvdA met hun ‘nieuwe’ lijsttrekker Frans Timmermans in de schoenen stappen van hun collectivistische ideologische voorgangers. Waarbij – net als hun duistere voorgangers – niets ongeoorloofd is om de doelen te bereiken. Tegenspraak wordt niet geduld. Wie twijfelt aan hun nieuwe wetenschapsreligie en ideologie, die de plaats van het socialisme en communisme heeft ingenomen, telt in hun ogen niet mee. Het zijn subversieve elementen die uitgeschakeld moeten worden.
World Economic Forum
De groen-linkse-wetenschapsreligieuze deugmensen hebben ook een eigentijds politbureau. Deze houdt zitting in Zwitserland met de naam World Economic Forum. Daar huizen ook de nieuwe Karl Marx en Lenin. Ze heten Yoval Harari en Klaus Schwab. Met een eigentijdse variant op het meesterwerk van Marx Das Kapital, het nieuwe ‘rode boekje’ heet nu Corona 19; the Great Reset. Het ligt op de nachtkastjes van de prominente leden en voorgangers van dit nieuwe utopisch gedachtengoed. Lijsttrekker Timmermans ziet zichzelf als één van de uitverkorenen om deze nieuwe revolutie te leiden en zo de planeet te redden. Ook burgemeester Halsema en Sharon Dijksma pronken gaarne met de WEF-veren en Rutte vindt deze Harari een inspirerende persoonlijkheid.
Daar bij het WEF dromen ze van een nieuwe wereld. Net als Marx en Lenin deden. De nieuwe politieke leiders verenigd in de ideologie van de wetenschapsreligie, waarvan de meest fanatieke bij Volt en D66 te vinden zijn, dromen van een heus aards digitaal-technologisch ‘paradijs’ op aarde. Net als Marx en Lenin droomden van een arbeidersparadijs. Samen met Yoval Harari zingen ze lofliederen over het einde van de idealen van de Franse revolutie van ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’. Van deze humane en morele waarden willen ze, getuige hun politieke gedrag in de coronatijd, bij GroenLinks en de PvdA niets meer weten. ‘Das war einmal’.
Net als hun democratische gezindheid. Het gemak waarmee dit politieke gezelschap in coronatijd democratische grondrechten in de prullenbak deponeerde, doet het ergste vrezen. Om de planeet te redden mag, zo vindt menig GroenLinkser en PvdA-er, de democratie en rechtstaat sneuvelen. Hun vriendje uit Canada Justin Trudeau – het grote voorbeeld van Jesse Klaver – die het liefst de niet-gevaccineerden bij het oud vuil had gedeponeerd – ‘they take space’, zo merkte hij op en Attje Kuiken kraaide van instemming – heeft openlijk zijn grote liefde voor China en de totale onderdrukking van de individuele vrijheid verklaard.
Kapotmaken
Kiezers zijn gewaarschuwd. Het dictatoriale communistische en socialistische bloed kruipt door de politieke aderen van deze nieuwe combinatie. Voortgedreven door ‘hogere’ idealen en met een zorgwekkende superioriteitsovertuiging zal zij alles wat menigeen dierbaar is, kapotmaken. Niet gehinderd door respect voor mensen met andere visies of inzichten. U weet hoe groot de minachting in deze kringen is jegens andersdenkenden. Kuiken, Klaver en Timmermans kijken met veel dedain neer op deze ‘laagopgeleiden’. Zij vinden ze, net als het nieuwe CDA-licht, Henri Bontenbal, ‘dom’. Ze hebben een heus woordenboekje gemaakt met scheldwoorden en dehumaniseringstaal. De geschiedenis vertelt u wat zal gebeuren als gezelschap aan de machtsknoppen gaat zitten. Vergeet de individuele vrijheid. Vergeet respect voor andersdenkenden. Vergeet de rechtstaat. Vergeet de democratie. Vergeet de idealen van het humanisme.
Tirannie van de minderheid
Het wordt een samenleving waar de tirannie van de minderheid zal heersen. Waar ‘we’ terugvallen in de beschaving en ‘we’ geregeerd worden door eigentijdse Honeckertjes. Waar censuur het publieke debat dicteert. Waar heksenjachten op critici normaal zijn. Waar dehumanisering aan de orde van de dag is. Waar medische experimenten heel gewoon zijn. Waar het – uw – individuele leven tot in detail voor u wordt bepaald en elke stap – fysiek en digitaal – wordt gescand en gecontroleerd. Niet u, maar ‘zij’ gaan bepalen wat u moet eten. Welke auto u mag rijden. Welk berichten u mag lezen. Wat u normaal moet vinden. Wat en wie u moet haten. Als u niet mee wenst te doen aan de ontmanteling van democratie en rechtstaat en u zich verzet tegen wat ‘zij’ vinden, dan vertelt een inheemse Indiaanse overlevende u wat u te wachten staat. Zij werd het slachtoffer van eerdere westers-christelijke terreur:
Er was geen keuze. De kinderen werden meegenomen en verloren hun identiteit. Hun haar werd afgeknipt, ze mochten hun eigen taal niet spreken en hun religies werden verboden. (..) Mishandeld worden omdat je in je eigen taal sprak, dat was allemaal onderdeel van het leven hier. (..) Dat was de intentie van de Amerikaanse federale overheid. Wij moesten onze identiteit verliezen en opgaan in de westerse beschaving.
En nu dreigt hetzelfde te gebeuren met miljoenen heel gewone burgers die hun vrijheid, principes en eigen levensovertuigingen koesteren. Timmermans en de hele WEF-bende stappen met groot gemak en vanzelfsprekendheid in de ‘leegte’ die het christendom, socialisme en communisme hebben achtergelaten. Eeuwenlang heeft het christendom het leven van zovelen bepaald en gedicteerd. De pastoors en dominees schreven voor wat u wel of niet moet geloven. Wat waarheid is en wat niet. Wat zondig en wat niet. Wat wel en niet te eten. Met als motto: ‘wie niet luisteren wil, moet maar voelen’.
Als we deze politieke collectivistische nazaten nu niet weten te stoppen, dan zal dit ook het motto van de nieuwe samenleving zijn. Dwingelandij. Verplichtingen. Regels. Veel regels. En het einde van de individuele vrijheid. En wie nog twijfelt hoeft alleen maar het coronahoofdstuk van deze politieke dames en heren terug te lezen en hun enthousiasme voor de Great Reset te beluisteren. Met veel gevoel voor onwaarachtigheid en schone schijn noemt Klaver dit de ‘empathische samenleving’. Hij schreef er een heus boekje over. Dat verscheen in 2017. Leest u tegen de achtergrond van de Klaver-corona-opstelling even mee? Onwaarachtiger krijgt u ze niet: In dit bevlogen essay pleit Klaver voor een empathische samenleving die ongelijkheid bestrijdt en tegenstellingen overbrugt. Niets te veel gezegd!
In GroenLinks/PvdA-kringen komen de woorden ‘empathie’ en ‘mededogen’ niet in het politieke woordenboek voor. Behalve als een marketing-dingetje. De keuze voor dit boekje was geen toeval. De marketeers van de Young Global (WEF) leiders, zoals Emmanuel Macron, Justin Trudeau en Jacinda Ardern van Nieuw Zeeland, hadden verteld dat empathie electoraal goed scoort. ‘Dan spelen we dat toch’. Nu weten we, dankzij het coronatoneel, wat deze leiders daaronder verstaan. Dehumaniseren. Uitsluiten. Beroepsverboden. Liegen en bedriegen. Polarisatie en misdaden tegen de menselijkheid. Levens van ‘gewone’ mensen kapotmaken. Net zo makkelijk!
Tenslotte
U weet nu wat voor ‘empathische’ samenleving GroenLinks/PvdA voor ogen heeft. Ieder weldenkend mens dat oprecht waarde hecht aan individuele vrijheid, gruwt van gedachtenpolitie en overheidsdictaten en onder geen beding medeverantwoordelijk wil zijn voor weer een rondje gruwelmisdaden tegen de menselijkheid, weet wat hem of haar op 22 november te doen staat.
Stem ze weg! En liefst voorgoed. Tot in de eeuwigheid.
Hans Siepels nieuwste boek Koningsbrief. Een hartenkreet aan politiek, openbaar bestuur en media, dat hij samen schreef met Gert-Jan Ludden, verschijnt in de tweede helft van september.
