In zijn boek Factcheck Neen beschrijft Erwin Annys hoe zijn vakgebied tijdens de coronapandemie zo onherkenbaar veranderde dat hij geen andere keuze had dan zijn werkzaamheden als arts en bestuurder neer te leggen. Lieven Annemans las Factcheck Neen en recenseerde het voor OverNu.
Dit boek brengt een verhaal dat moest verteld worden (eerder werd een impressie van de boekpresentatie op overnu.nl gepubliceerd). Het is een getuigenis van een arts – dr. Erwin Annys, specialist in neus-, keel- en oorziekten – die zelf bij de aanvang van de epidemie op de barricaden stond, op COVID-afdelingen en intensieve zorgen. In een ruimtepak getooid, zoals het toen hoorde, was hij samen met zijn collega’s artsen, verpleegkundigen en andere zorgverleners, haast dagelijks in de weer om mensen die geveld waren door COVID-19 te helpen. Een arts die ook veel mensen heeft zien sterven aan de kwalijke gevolgen van de ziekte en die dus alles behalve een ‘corona-scepticus’ kan genoemd worden.
Het boek is in eerste instantie een verhaal van een proces. Gaandeweg ondervond de auteur dat de aanpak van de meeste beleidsmakers en de experten die het voor het zeggen hadden niet de juiste was. Steeds meer zag hij dingen gebeuren die geen steek hielden. De rode draad doorheen die eerste vaststellingen was het prediken van angst en het toepassen van buitenproportionele maatregelen door de ‘TV-experten’ (zoals de auteur hen noemt) en het beleid.
Zo beschrijft hij overigens heel mooi hoe in de zomer van 2021 het aantal hospitalisaties voor COVID-19 zeer laag lag maar dat dit geen aandacht kreeg. De aandacht ging naar de donkerrode kleur van steeds meer landen op de Europese kaart, op basis van het ‘aantal gevallen’.
Het is nochtans niet moeilijk te begrijpen dat die cijfers afhankelijk zijn van hoeveel men test, wie men test, en hoe men test. Het bijzondere is dat veel mensen, ook heel wat zorgverleners, zich herhaaldelijk lieten meeslepen in de angstdoctrine, en blindelings geloofden wat de ‘experten’ in de media uitkraamden. Zelfs mensen die men toch als verstandig kon beschouwen verloren elke vorm van ratio en konden enkel nog in zwart-wit termen denken, of zelfs helemaal niet meer denken. Ze volgden slaafs het narratief.
De auteur zag met lede ogen aan dat zij die tegen het fanatieke beleid ingingen, en er onder andere op wezen dat een goed volksgezondheidsbeleid naar alle aspecten van gezondheid kijkt, monddood werden gemaakt of onmiddellijk in diskrediet werden gebracht. Hij geeft in het boek terecht aan dat – ik citeer – “dit een zeer gevaarlijke situatie creëerde voor het algemeen belang, en de vooruitgang van onze samenleving bedreigt.”
En toen kwamen de ‘vaccins’, injecties met stukjes genetisch materiaal om eigen lichaamscellen het spike proteïne van het virus SARS-CoV-2 te laten produceren, een techniek die voor een dergelijk doel nog nooit eerder was toegepast.
Ook hier gaven verschillende wetenschappers aan dat men met deze techniek omzichtig moest omspringen, en dat men zeker niet tot massavaccinatie mocht overgaan. De auteur deelde die mening maar stelde ook vast dat slechts weinigen in zijn ziekenhuis die genuanceerde visie volgden. Nochtans was het bijvoorbeeld niet moeilijk na te gaan dat er een verschil bestaat tussen (de zeer zwakke) doeltreffendheid tegen besmetting en besmettelijkheid enerzijds en (de initieel sterkere) doeltreffendheid tegen ernstige vormen van COVID-19 anderzijds. En wat die laatste doeltreffendheid betreft: wie de analyses van Geert Vanden Bossche volgt weet dat er een reële kans bestaat dat de toekomst er wel eens slecht kan uitzien…
In verschillende delen van het boek worden de werkzaamheid en de veiligheid van de inentingen uitvoerig en kritisch besproken. Daarbij worden de mechanismen die tot die nevenwerkingen leiden feilloos uitgelegd, ruim ondersteund door de groeiende wetenschappelijke literatuur ter zake. Het boek bevat overigens op het einde 24 pagina’s literatuurvermeldingen.
Vroeg of laat kom je dan tot het principe van de afweging van kosten en baten. En het besluit in het boek is duidelijk. Het heeft geen zin en het heeft nooit zin gehad om jonge en sterke mensen in te enten tegen COVID-19, te meer omdat velen intussen de ziekte al hadden doorgemaakt. Op die natuurlijk verworven immuniteit door de ziekte al te hebben doorgemaakt legt de auteur overigens ook sterk de nadruk. En hij klaagt aan dat die immuniteit compleet genegeerd wordt door het beleid.
Maar opnieuw was er censuur. De auteur citeert een moedige huisarts die liet zich ontvallen: “De censuur van artsen en anderen die spreken over de bijwerkingen van de vaccins is ronduit beangstigend en een gevaar voor de volksgezondheid.”
En eveneens opnieuw moest Erwin Annys, samen met een groeiende groep kritische en bewuste mensen, met ongeloof vaststellen dat, ondanks alle waarschuwingen, er een dwangmatig vaccinatiebeleid werd gevoerd. Het Belgische beleid voerde zelfs een gezondheidspas in, genaamd CST (wat stond voor COVID Safety Ticket, dat in het boek het terechte label COVID Stimulating Ticket krijgt). Een maatregel die niet alleen een vals gevoel van veiligheid bleek te geven, maar ook nog eens de samenleving verder polariseerde.
In de gehele periode werden huisartsen overigens buitenspel gezet. “Vaak werd bijvoorbeeld bij lichte koorts zelfs de huisarts niet meer geraadpleegd, maar trokken mensen in een paniekreactie onmiddellijk naar de spoedgevallen van het ziekenhuis”. Over een mogelijke duurzame preventieve gezondheidszorg of over vroegtijdige behandeling werd door het beleid en de TV-experten nauwelijks gerept.
In zijn ziekenhuis stelde de auteur verbijsterd vast dat de meeste van zijn artsen-collega’s zich wel heel onverschillig gedroegen naar de massavaccinatie toe. Zelf stelde ik als lezer al even verbijsterd vast hoe Erwin beschrijft dat hij aan tientallen collega-artsen de vraag stelde of zij het werkingsmechanisme van de vaccins konden uitleggen, en dat ze allemaal, zonder uitzondering, het antwoord schuldig bleven.
En het is precies die werking die ook aan de bron ligt van alle nevenwerkingen. En ook hier kan de auteur zich beroepen op de groeiende bewijskracht, onder andere dank zij het verplicht vrijgeven van de details van de oorspronkelijke klinische studies van de vaccins. In zijn boek maakt hij dan ook omstandig brandhout van de slagzin die maandenlang vanuit de mond van de ‘experten’ door de luidsprekers van de massamedia gonsden “de vaccins zijn werkzaam en veilig”.
De conclusie in het boek is dan ook niet mis te verstaan: “Samenvattend is het klaar en duidelijk dat we met zijn allen in real time zitten aan te kijken tegen niets minder dan het grootste medisch experiment dat ooit werd uitgevoerd op de mensheid.”
Het slagwoord in het ganse relaas van dit boek is nuance. Niet denken in termen van zwart en wit, maar in termen van verschillende tinten grijs (er zouden 50 tinten grijs zijn, heb ik me ooit laten wijsmaken – staat niet in het boek).
Naar het einde toe vallen de puzzelstukken samen. Op een eenvoudige maar overtuigende wijze legt de auteur uit hoe de ‘elite’ (denk aan Bill), de WHO, de Farma en de FDA/EMA vlotjes in elkaar passen.
Dit is een noodzakelijk boek. Ik hoop dat het de ogen van velen zal openen. Of zoals Abraham Lincoln zei (geciteerd ook door Erwin in zijn boek): You can fool all the people some of the time and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time.
Factcheck Neen is te bestellen via de website van Moerasbever Uitgeverij.
