Niemand bleef gespaard van de coronapandemie en de daaropvolgende maatregelen, maar slechts weinigen beleefden deze periode zo intens als Sam Brokken. Zijn wetenschappelijk onderbouwde Omgekeerde Lockdown werd niet gesmaakt door de Belgische politieke kopstukken, protocollen honorerende staatsexperten en ongekwalificeerde mediaredacties. Brokken werd verguisd, geïsoleerd en het leven onmogelijk gemaakt. Eind 2021 vertrok hij naar India om een nieuw leven te beginnen, reflecteerde over de woelige coronaperiode en schreef er een boek over.
Dit is een interview met Sam Brokken naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek Van Zero tot Zorro in 1 min. 49 sec. Overleven In Chaos: Mijn Leven Tijdens de Coronacrisis.
Waarom schreef u het boek?
“Heel veel zaken over mij zijn onbekend gebleven. Het grote publiek weet dat ik ontslagen ben en heeft de confrontatie met professor Pierre Van Damme op de VRT gezien. Maar ze weten niet wat er verder nog op de redactie gebeurde. Of ze kennen de rechtszaak niet waarbij ik mijn ontslag aanvocht. Hoewel ik er reeds vroeger veel vragen over kreeg besloot ik, op aanraden van mijn advocaten, om er destijds over te zwijgen.
Daarnaast vond ik dat het voor mezelf niet slecht zou zijn om de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, die mijn leven danig op zijn kop zetten, neer te pennen. Maar ik wilde dit niet te snel doen, anders zou ik een gefrustreerd boek schrijven waar niemand iets aan had. Nu is de tijd rijp om mijn verhaal te publiceren. Te meer er vandaag nog zeer veel maatschappelijke vragen betreffende corona onbeantwoord blijven, en van wat er mij persoonlijk is overkomen.”
Voor de Belgische en de Nederlandse overheid lijkt de kous anders af. Volgens hen hebben ze de best mogelijke maatregelen genomen om de bevolking te beschermen.
“De Belgische en Nederlandse overheden hebben sinds de eerste dag van de coronacrisis de data gemanipuleerd. Onderzoekers van beide landen kregen nauwelijks toegang tot de data en wanneer ze die kregen waren er hele stukken van de geleverde documentatie geblankt of ontbrekend. Een techniek waarbij men essentiële informatie vakkundig onzichtbaar maakt. De overheden kunnen nu onmogelijk terugkomen op de maatregelen die ze toen oplegden en zullen gevoelige informatie, die het nut van de genomen maatregelen ondermijnt, onder de mat blijven vegen. In andere landen, zoals bijvoorbeeld in Japan, beweegt er wel iets. Daar durven artsenbewegingen zich uit te spreken over, en vragen te stellen bij, de aanpak van de overheid op basis van correcte data.
Maar het blijft lastig om over corona vrijuit te spreken, zelfs in wetenschappelijke kringen. Het is opmerkelijk hoe moeilijk het is om wetenschappelijke studies, die afwijken van het dominante narratief, in gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften gepubliceerd te krijgen. Verrassend is dit niet, want deze tijdschriften zijn voor een groot deel van hun inkomsten, bijvoorbeeld door aangekochte advertenties, afhankelijk van de farmaceutische industrie. Ik vind dit niet uit, er bestaan wetenschappelijke onderzoeken die dit aantonen. Maar hierdoor is het wel uiterst complex om kritische stukken te publiceren wanneer deze de farmaceutische industrie in een minder fraai licht plaatsen.”
Al vrij snel na de corona uitbraak postte u analyses, die vaak het overheidsnarratief tegenspraken, op de sociale media. Waarom deed u dit?
“Eerst en vooral voor mijn kinderen! Zoals uit het boek blijkt ben ik in een politiek nest opgegroeid. Toppolitici schoven vaak bij ons aan tafel aan. Ik weet dus van jongs af aan dat er bij politieke aangelegenheden naast een officiële agenda, die men aan de bevolking meedeelt, er steeds een andere, achterliggende, agenda bestaat, die niet voor het publiek bestemd is, en waarachter de waarheid schuilgaat.
Met deze kennis in het achterhoofd begreep ik al heel snel dat er iets niet klopte in het coronaverhaal. Tot maart 2020 waren de adviezen die het WHO verspreidde epidemiologisch te verantwoorden. Ontvang niemand indien u ziek bent, blijf thuis wanneer u ziek bent. Prima, ook handen wassen en afstand houden van een zieke waren aanvaardbare maatregelen. Maar vanaf april 2020 veranderde heel het narratief. Waar voorheen alle wereldwijd aangestelde staatsexperten mondmaskers als onzinnig kwalificeerden, werden ze nu plots verplicht! Toen wist ik dat er iets anders speelde.
Een dergelijke grote omschakeling is slechts mogelijk indien een internationale coördinatie het overneemt. Die coördinerende rol werd tijdens de coronapandemie door het WHO opgenomen. Of juister gesteld, de lobbygroepen die bij machte zijn om het WHO instructies te geven om totaal onzinnige maatregelen te verkondigen. Vanaf dan vreesde ik dat de kentering zou leiden tot de ontplooiing van een controlemaatschappij. Want langs deze weg konden overheden en supranationale instellingen hun achterliggende agenda, meer burgercontrole, verder uitrollen. Wanneer ik vandaag kijk naar de evolutie die de westerse samenleving op enkele jaren tijd onderging, dan stel ik vast dat mijn vrees gegrond was.
Door mijn analyses te posten wou ik het publiek wijzen op het dreigend gevaar en een mogelijke ommekeer inzetten, waardoor ik dan eveneens mijn kinderen kon behoeden om in een maatschappij op te groeien waarin zelfbeschikking ondergeschikt werd. Achteraf blijkt dat ik hier nogal naïef in ben geweest. Slechts een klein deel van de bevolking was ontvankelijk voor mijn boodschap.”
Hoe kan het dat de grote meerderheid van de artsen de aanbevelingen van het WHO strikt volgden?
“Dat is het gevolg van een systeemziekte in de wijze waarop we kennis vergaren. In het onderwijs, ook aan de universiteit, leert men niet om kritisch na te denken maar om te reproduceren. Bij de opleiding van artsen is dit net hetzelfde. Het is papegaaienwerk waarbij de geneeskundestudent reproduceert wat wordt aangeboden, maar zonder het geleerde in vraag te stellen. En dat zou hij beter wel doen, want uit meta-onderzoek blijkt dat 50 à 80 % van het gepubliceerd onderzoek te kampen heeft met methodologische en statistische fouten. Veel van wat er dus gangbaar is in de medische wereld, is met andere woorden, wetenschappelijk niet onderbouwd.
Bovendien kunnen artsen vaak geen medisch wetenschappelijk onderzoek interpreteren, er wordt weinig aandacht aan besteed in de opleiding. Door middel van medische vakbladen, vol met farmaceutische reclame, krijgen ze te horen welke medicijnen ze bij welke aandoeningen dienen voor te schrijven. Voorts leren artsen in hun opleiding niet om klinisch na te denken maar worden ze getraind in het volgen van opgelegde protocollen. Net zoals bij corona het geval was!
Tenslotte zijn de aangestelde staatsexperten voor vele artsen autoriteitsfiguren. Wanneer zij op TV vertellen dat mondmaskers nuttig zijn en het vaccin efficiënt is, zijn er maar weinig artsen die aan hun boodschap twijfelen, laat staan hen publiekelijk gaan tegenspreken.”
Uit wat u zegt lijkt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) te dienen als facilitator om politieke besluiten wereldwijd te implementeren.
“Dat klopt. Professor Jean-Louis Lamboray, een arts die eveneens volksgezondheid en epidemiologie studeerde aan de John Hopkins Universiteit en voor de Wereldbank, de VN, en het IMF actief was en als medeoprichter van UNAIDS optrad, zei me eind maart 2020 al dat de adviezen die het WHO toen verspreidde niets meer met volksgezondheid te maken hadden. We waren vanaf dan getuigen hoe de farmagroepen, die sterke banden met het WHO hebben, hun belangen voorop stelden.
U mag niet vergeten dat het filantrokapitalisme van Bill Gates vandaag de tweede grootste sponsor van het WHO is, en dat de vaccinproducenten en hun aandeelhouders er alle baat bij hadden, vanwege de enorme financiële belangen, dat het vaccin goedgekeurd werd. Wanneer de vaccins uiteindelijk op de markt kwamen, was de coronapandemie in feite al over. Supranationale instellingen en media hebben de dreiging van het virus levend gehouden, zo niet zou niemand nog een vaccin, en de vele boosters, gewild hebben. En, niet te vergeten, zouden de producenten niet langs de kassa gepasseerd zijn.”
Volgens u hebben bepaalde actoren dus een volksgezondheidscrisis gebruikt om financiële winst te maken?
“Zeker, maar niet alleen de financiële belangen waren het doel. Langs de ingeslagen weg kon de politiek eveneens een doortastend technologisch systeem op haar bevolking los laten. Weet u, het Westen is haar politieke en economische hegemonie in de wereld aan het verliezen. De Global South is de wereldeconomie aan het overnemen. Europa draait grotendeels nog op een diensteneconomie en lijkt op een economisch bankroet af te stevenen. De Europese machthebbers willen hun bevolking wanneer nodig, kunnen mennen. Een daadkrachtig controlesysteem kan dan handig zijn.
Dit ligt in het verlengde van wat Klaus Schwab, de eerdere voorzitter van het World Economic Forum, enkele jaren terug in Covid-19: The Great Reset schreef. Hij stelde herhaaldelijk dat de overheden zich klaar moesten maken om hun bevolking onder controle te houden. Want tegen 2030 zouden AI en andere technologieën 30% van de jobs over nemen, de economie zou met 30% krimpen en de groeiende werkloosheid zou een enorm probleem worden. Dit alles zou mogelijks tot onrust leiden en dus doen overheden er goed aan om zich voor te bereiden. De beste manier om dit te verwezenlijken is door een technocratische overheid te ontwikkelen. En het lijkt me alsof ze de boodschap uit Davos in het Westen goed begrepen hebben.
Voorts zou het me niet verbazen dat deze evolutie zich verder zal zetten door de controle op individuele bankrekeningen te verhogen en de digitale Euro in te voeren. Hoewel de politiek vandaag beweert dat het gebruik van cash geld niet op de helling staat, vermoed ik dat het gebruik ervan eerst sterk beperkt zal worden waarna het wel degelijk zal verdwijnen. Het zou me niet verbazen dat men in de toekomst van overheidswege zal bepalen aan wat de burger zijn geld nog mag besteden. Maar dat wordt vandaag nog afgedaan als een complottheorie.”
Is het niet opmerkelijk dat farmaceutische bedrijven weinig onderzochte en potentieel gevaarlijke vaccins massaal op de markt brachten?
“Is dat nieuw? De eerste bekommernis van farmaceutische bedrijven is om winst te maken, niet om mensen te genezen. Weinig mensen kunnen zich dit vandaag nog voorstellen, maar honderd jaar geleden onderwezen universiteiten aan de artsen hoe ze planten konden gebruiken om medische aandoeningen te bestrijden. Dit wijzigde helemaal toen het grote geld (Rockefeller, Carnegie en anderen) een business model in de geneeskunde ontdekte, gebaseerd op de petrochemie, en zo heel het systeem hervormde. Waarna de veel duurdere synthetische medicijnen hun intrede maakten.
Mensen kennen deze geschiedenis niet. Ook antibiotica en cortisones speelden een belangrijke rol. Deze middelen bleken zo efficiënt dat de voorschrijvende artsen plots een goddelijke status kregen en met een onfeilbaar aura op een piëdestal werden geplaatst. Plots konden ze bacteriële infecties bestrijden waardoor mensen er niet meer aan stierven. Vandaag zijn er veel synthetische medicijnen, die toezichthoudende instellingen goedkeuren en artsen voorschrijven, die onvoldoende werken en zelfs behoorlijk schadelijk kunnen zijn.”
In uw boek geeft u aan dat u op een gegeven moment moest onderduiken. Kunt u hier wat meer over vertellen?
“Net voordat corona uitbrak stond ik op het punt naar Aruba te migreren om er aan de universiteit een broodnodige verpleegkunderichting mee te helpen opstarten. Zodoende gaf ik in België mijn baan en eveneens mijn woonst op. Maar met de lockdowns die er wereldwijd werden ingesteld en de onzekere tijden die aanbraken, verdween de mogelijkheid om naar Aruba te vertrekken. Gezien ik niet langer over een woning beschikte, ben ik terug bij mijn moeder ingetrokken. Op dat moment was ik al actief op de sociale media. Dat is één van de situaties die ik uitvoerig beschrijf in mijn boek.
Mijn mama trok snel aan de alarmbel. Ze had op verschillende momenten een wagen, met passagiers erin, voor de deur opgemerkt. Telkens bleven ze enkele uren en verdwenen dan weer. Toen ik op een dag besliste om, met een klein hartje, naar buiten te gaan en hen aan te spreken, reed de wagen weg. Er waren al andere aanleidingen geweest, maar op dat moment wist ik zeker dat ik gevolgd werd, en dat het dus beter was voor mijn veiligheid, en die van de mensen in mijn onmiddellijke omgeving, om onder te duiken. Temeer ik niet van plan was te stoppen om analyses te maken en te verspreiden.”
Vreesde u voor uw leven?
(Denkt diep na) “Nee, maar er zijn in het verleden nog mensen geweest, Julian Assange, Snowden, Fuellmich, en anderen, die hun hoofd boven het maaiveld uitstaken, en hierdoor nadien enorme repercussies te verduren kregen. Men wou hen isoleren, en in sommige gevallen, zelfs elimineren. Dat speelde door mijn hoofd. De persoon die me hielp om onder te duiken had toegang tot overheidsinformatie uit de hogere echelons. Zonder de precieze inhoud met me te delen maakte ze me duidelijk dat ik in hun vizier liep en irriteerde. Ik kon dus beter mijn voorzorgen nemen en van de radar verdwijnen. Ook die situatie doe ik uitvoerig uit de doeken in mijn boek.”
En toch ging u door met analyses maken en verspreiden. Waarom?
“Ik heb er nooit aan gedacht om te zwijgen. Wanneer men uw stem afpakt is het gedaan hé! Ik was toen zo diep verstrengeld in de strijd om rechtvaardigheid na te streven en zelfbeschikkingsrecht te behouden, dat ik niet kon stoppen. Die waarden liggen mij zodanig nauw aan het hart dat ik wel verder moest doen.”
Uiteindelijk stelt u vast dat een nieuw leven in België uitbouwen geen sinecure wordt en kiest u ervoor om naar India te vertrekken. Bent u tevreden met uw keuze?
“Toch wel. Tegen 2027 wordt India de derde grootste economische macht ter wereld. Het land boomt als gek, de middenklasse groeit met rasse schreden en de bevolking onderwerpt zich niet zomaar aan de federale overheid. Hier is veel meer ongelijkheid dan in België en daar heb ik het, zeker in het begin, moeilijk mee gehad. Maar tegelijkertijd genieten ze veel meer vrijheid dan we in het Westen voor mogelijk houden. De overheid faciliteert een hele reeks voorzieningen maar bemoeit zich niet met alles zoals in Europa.
De religieuze en spirituele waarden zijn hier uiterst belangrijk en doordringen het dagelijkse leven op alle niveaus. Volgens mij is het deze spirituele, religieuze cultuur die de mensen de kracht geeft om, indien nodig, weerstand te bieden aan hun overheid. Ze bepalen zelf de invulling van hun leven, en als de overheid daarin wil ingrijpen kan de bevolking zeer fel reageren. Er zijn hier regelmatig kleinere of grotere volksopstanden die de machthebbers dwingen om de wil van het volk te volgen. In het Westen zijn ze het verleerd om voor zichzelf op te komen.”
Met RFK Jr. lijkt de overheid in de VS ervoor gekozen te hebben om op volksgezondheid een andere koers te gaan varen. Recentelijk werden bestuurders van het CDC (Centers for Disease Control and Prevention) ontslagen en onder andere vervangen door enkele opstellers (Jay Bhattacharya, Martin Kulldorff) van de Great Barrington Declaration, het Amerikaanse equivalent van uw eerder verschenen Omgekeerde Lockdown. Was u niet beter naar de VS geïmmigreerd?
“Mocht ik in de VS gewoond hebben en dezelfde acties ondernomen hebben dan degene ik in België en Nederland ondernam, dan was ik nu wellicht wereldberoemd, had ik zakken vol geld, misschien hadden ze wel een film over me gemaakt en zat ik op een toppositie bij het CDC. Maar zo is het niet gelopen.
Tegelijkertijd verwacht ik niet zoveel van het nieuwe beleid waar RFK Jr. voor staat. Er zijn nog veel te veel ambtenaren bij de HHS, CDC, NIH, FDA en andere overheidsinstellingen, die al vaak decennia op hun dienst zitten en gepokt en gemazeld zijn in het oude, farmaceutische-industrie-vriendelijke, denksysteem. Het wordt moeilijk om in één legislatuur dit soort van bedrijfsdenken te vervangen.”
In uw boek stelt u dat de aangestelde staatsexperten niet noodzakelijk de beste wetenschappers zijn. Hoe bedoelt u dit?
“Overheden hebben geen kennis van zaken aangaande gezondheid, dus stellen ze staatsexperten aan om dit gebrek op te lossen. Maar wie zijn die staatsexperten? Dat zijn bekende mensen die hun bekendheid halen in hun gave om uitgebreide netwerken te smeden en hierdoor makkelijk toegang krijgen bij het WHO, de Bill and Melinda Gates Foundation, het CDC, overheden, universiteiten, enzovoorts. Ze zijn gepokt en gemazeld in het verkrijgen van fondsen voor hun instellingen. Maar zijn dat de beste virologen en vaccinologen?
Nee, de beste wetenschappers zijn geen goede marketeers en verkopers. Als staatsexpert moet men vooral een goede netwerker zijn. Eens bij de overheid aangesteld implementeren ze het beleid dat hen door hun geldschieter wordt voorgesteld, en dus een economisch-politieke constructie vertegenwoordigt.”
Ondertussen richtte u het online informatieplatform Humani-Well op. Kunt u er wat meer over vertellen?
“Humani-Well covert twee grote domeinen, het biomedische en het maatschappelijke. Dat laatste gaat enorm breed, economie, recht, handel… Het is een platform voor meerwaardezoekers die zich dieper willen inlezen in bepaalde materies. Voor het biomedische luik publiceerden we onlangs bijvoorbeeld een artikel over NSAID’s – of niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen – waaruit blijkt dat het gebruik van deze middelen tot chronische pijn kan leiden.
Onze artikelen baseren zich op recent wetenschappelijk onderzoek, waarbij we trachten om nieuwe inzichten sneller naar de werkvloer te sluizen. Voor het sociopolitieke en maatschappelijke luik kijken we naar bepaalde ontwikkelingen in de wereld die we dan verder analyseren. We reflecteren vanuit een wetenschappelijke basis, de auteurs zijn verbonden aan universiteiten, maar schrijven in mensentaal.”
Door u te uiten tijdens de coronaperiode heeft u veel verloren. Bent u hierdoor verbitterd geraakt?
“Nee, helemaal niet. Waarom zou ik? Op sommige momenten heb ik enorm diep gezeten maar ben er terug bovenop geraakt. Wat men meemaakt in het leven kan zwaar om dragen zijn maar de wetenschap dat het nog veel erger had gekund, geeft rust. We moeten als mensen weer leren om ons lot te omarmen en daaruit te leren. We moeten stilstaan bij wat we elke dag meemaken, dat verrijkt ons. Te vaak zijn we alleen bezig met de uitkomst of het doel, niet met het proces dat er naartoe leidt. Dat proces moeten we opnieuw leren bewust omarmen. Zodoende kunnen we makkelijker begrijpen wat er in ons, de anderen en de maatschappij omgaat.
Vooral in het Westen is men teveel bezig met YOLO (You Only Live Once) en FOMO (Fear Of Missing Out). De mensen worden door het ingeburgerde systeem geleefd en verliezen zichzelf daarbij. Het zorgt voor een bepaalde blindheid, of gevoelloosheid waardoor we onszelf, de ander en de maatschappelijke ontwikkelingen niet meer aanvoelen. Mensen raken hun eigenheid kwijt en beginnen kopieergedrag te vertonen. Iedere dag wordt tevens een kopie van de vorige. Werken om te consumeren en facturen te betalen.
Nee, dan ben ik liever in India, ik voel me hier tot niets verplicht en doe met Humani-Well wat ik graag doe.
Ik leerde, en dat is moeilijk geweest, om te aanvaarden dat de coronaperiode waarschijnlijk een deel is van wat ik moest meemaken in mijn leven om nieuwe inzichten te verwerven en zo op een andere manier te leren kijken naar de mensheid. Verbitterd ben ik dus niet. Dat lijkt me trouwens zinloos en is bovendien schadelijk voor lichaam en geest. Je kunt het beter allemaal loslaten, dat maakt het makkelijker om verder te gaan. Door naar hier te komen creëerde ik eveneens een ontsnappingsroute voor mijn kinderen indien ze aan de Europese controlemaatschappij wensen te ontsnappen. Dat is mijn belangrijkste drijfveer geweest om naar hier te komen.”
Wat hoopt u met uw boek te bereiken?
“Dat de mensen niet vergeten wat er ons tijdens de coronapandemie werd aangedaan, dat we de kennis ervan gebruiken om het heden te begrijpen en op de toekomst te anticiperen.”
